The Willing Mistress

Amyntas led me to a grove,
Where all the trees did shade us;
The sun itself, though it had strove,
It could not have betrayed us.
The place secured from human eyes
No other fear allows
But when the winds that gently rise
Do kiss the yielding boughs.

Down there we sat upon the moss,
And did begin to play
A thousand amorous tricks, to pass
The heat of all the day.
A many kisses did he give
And I returned the same,
Which made me willing to receive
That which I dare not name.

His charming eyes no aid required
To tell their softening tale;
On her that was already fired
‘Twas easy to prevail.
He did but kiss and clasp me round,
Whilst those his thoughts expressed;
And laid me gently on the ground;
Ah who can guess the rest?

Aphra BEHN

Gönüllü Aşık

Amyntas götürdü beni koruluğa
Ağaçların bizi gizlediği.
Güneş önce çabalasa da;
Ele vermekten vazgeçti bizi.
Gözden uzak bu yerde
Korku pek gereksizdi.
Fakat rüzgar hafifçe
Esip, dalları eğdi.

Yosunlara oturduğumuzda
Başladı şehvetli,
Binlerce oyuna
Söndürmek için günün ateşini.
Öpücükle karşılık verdim.
Bütün o öpücüklere
Daha da çok istedim
Bir türlü söyleyemesem de.

Büyülü gözleriyle fısıldadığı
Masalıyla içim çekildi.
Kadınlığı çoktan uyanmıştı
Pek kolaydı yenilgi.
Hem öpüp hem kavradı.
Buydu tüm istediği.
Ve beni nazikçe yere yatırdı
Ah gerisini kim tahmin edebilir ki?

çeviren:Doğacan OKKAN